- бейқұтшылық
- зат. Бейбіт өмір, тынышшылық. Б е й қ ұ т ш ы л ы қ қ а үйреніп қалған адамдар оған бірі сеніп, бірі сенбей, ырғалып-жырғалып жүреді (Соц. Қаз., 16.02.1991, 4).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.